...TRAIL DES FANTOMES 2012...

Trail des Fantomes 2012

Op tijd inschrijven want het aantal deelnemers stijgt elk jaar. Startnummer 120. Terwijl de limiet voor de 50km trail de Fantomes op 200 deelnemers blijft, gelukkig. Trailrunning wordt steeds populairder, overall. Opvallend was de verhouding van het aantal deelnemers aan deze editie. 322 Nederlanders t.o.v. 244 Belgen. Nog nooit vertoond. Trend of toeval? In het komende jaar zullen we dit verschijnsel wellicht vaker gaan zien. Ik klaag hier niet over, ik constateer dat en trek mijn persoonlijke conclusies voor inschrijvingen aan trails in 2013. Ik laat dit dus ook van andere-nieuwe criteria afhangen dan voorheen. 

In Nederland groeit de belangstelling voor trailrunning sterk. Deelname aan trails is plannen ipv kiezen in de laatste week voor aanvang van de trail. Het aantal trails (of varianten daarvan) in Nederland groeit en ook de organistorische professionaliteit daarvan. Maar ook de prijzen zijn fors, vaak zelfs boven de euro 20,=. 

Herken je dit?

Mijn persoonlijke voorkeur gaat naar de pure trailrunervaring. De beperkte hoeveelheid deelnemers zijn meer op zichzelf aangewezen qua voeding (dus geen rijke buffetten bij de posten), minimaal de marathonafstand, kleinschalige events, meer persoonlijke aanpak, trails door mooie natuurgebieden die speciaal hiervoor 1x opengesteld worden, technische parcours & ... ach zoals Willem Mutze de Limburg Zwaarste organiseert. Dat bedoel ik. Daar wordt ik vrolijk van. 

Trail de Fantomes had dit jaar een extra element ingebouwd. De temperatuur. Wat hebben we dat geweten. Boven de 30 graden. Wat is het dan heerlijk om door het koele water van de Ourthe te mogen  lopen. Of zwemmen. En dan die stroompjes waar je de Buff/pet drijfnat kon maken om die vervolgens druipend van het water weer op je hoofd te zetten. En het frisse water te drinken. Dorst als een tempelier. Ondanks je 1 1/2 liter in je rugzak. Heerlijk. Het was daarom supergaaf om tegen dit natuurgeweld te mogen bikkelen. Tijdens de trail had je 1000 hele plausibele redenen om eruit te stappen. Maar er was altijd wel een reden meer om door te zetten. Een hele bijzondere reden die een veel zwaardere strijd met een onverzettelijkheid helaas niet heeft kunnen winnen. Bikkelen dus.

De start om 07.00 uur vanaf de nieuwe locatie Le Floreal in La Roche verliep vlot en snel. Dat tempo ging er snel uit toen de eerste heuvel zich aandiende. Stokken erbij en draven maar. Deze trail gebruikte ik voor het eerst stokken. Het is mij heel goed bevallen. Vooral bij trails met een hoog gehalte aan stijgingsmeters een aanrader. Via trialrunshop aangeschaft. De volgende dag in huis. Ook daar wordt ik vrolijk van.

Het parcours is technisch van karakter. Vooral langs de Ourthe. Wortelpaden, schuine paden & up and down. Even niet gefocust en je ligt. Het is perfect uitgepijld en de posten zijn ok. Vrolijke behulpzame vrijwilligers die je zelfs een douche geven. Met die eerder vermelde temperaturen voelde dat als een welness behandeling. Na zo’n postbezoek kon je er gewoon weer tegenaan. Complimenten voor al die vrijwilligers. Ze stonden er al van ‘s morgens vroeg.

Het genieten van de natuur, de rust en stilte zijn naast de volharding van het trailen de mooiste ingredienten om dit te blijven doen. Blijven lopen ging er dan ook door mijn hoofd heen. Het werd wandelen. Zoals bij zovelen. Doorwandelen. Ik heb er genoeg ingehaald. en die heb ik niet meer gezien bij de finish. De temperatuur werkte als scheidsrechter deze editie. En daar stonden zij, Jurgen en Anneleen, bovenop een heuvel in de schaduw mij op te wachten. Even overleg. “ Gaat het Wout?” Anneleen voelde zich sterk en besloot door te pakken. Haar eerste trail van 50km. Jurgen en ik besloten om de trail op onze tacktiek te vervolgen. Bikkelen. Anneleen zou uiteindelijk een podiumplaats waardige tijd aftikken. Ware het niet dat zij het startnummer van heer Wilbert had overgenomen. Tijdens de daadwerkelijke prijsuitreiking kwamen we erachter. Dus het kon op dat moment niet meer gecorrigeerd worden. Gelukkig zal Wim de naam nog wel aanpassen zodat Anneleen haar punt krijgt voor de UTMB. Wellicht in 2013 de CCC. Het is ongelofelijk knap om bij je eerste 50km trail meteen zo sterk te lopen. Klasse Anneleen, petje af. 

Vlak voor post 34km “vonden” we Herwin gezeten in het zonnetje, keikapot. Of we wat water hadden...Dus eerst maar Herwin in de schaduw gezet, zouttablet en water gegeven, moed ingesproken en mee op sleeptouw genomen. Blijkt Herwin een goed getrainde wandelaar te zijn (160km in 29 uur) dus dat was deze trail een handige vaardigheid. Als de onafscheidelijke drie musketiers hebben we de rest van de trail gelopen/gewandeld/gehobbeld en gefinisht. Twijfels over stoppen waren er genoeg. Maar je trekt elkaar er gewoon erdoor. Samen sta je sterker. Da’s de spirit van de trailrunner. 

Heerlijk om 500 meter voor de finish nog een keer door de Ourthe te knallen. Niet geheel okselfris maar wel super trots gaan we over de meet. Startnummer 120 finisht als 128e...Om aldaar opgevangen te worden door Nellie, tsja dan ben je weer thuis. En daarna de frisse duik in de Ourthe. Daar kijk je dan ook weer kilometers naar uit. 

Het mooie van trailen is dat de waardering niet in tijd maar in het delen van de passie ligt. Het op het gazon gevleide trailpubliek klapt alsof je de winnaar bent. De glimlach van de trail staat vandaag de dag nog steeds van oor tot oor op het gebruinde hoofd.

Groet uit Geldrop,

Wouter

PS:Chris-Joop-Nellie dank voor de diverse foto's.

...MTB Nijmegen, 42km trailrunning...

Hoi lieve lezers en -innetjes,

vrijdag ben ik vroeg vertrokken om het land van Berg en Dal te gaan bekijken. Doordat ik daar vorig jaar al een keer de 60km van Willem Mutze heb gelopen ( Berg en Dal 2011 ) waren mijn verwachtingen nogal hoog en gespannen over de MTB track Nijmegen ( MTB Nijmegen ). Dit MTB pad loopt door hetzlefde gebied heen als de 60km.

 Ik koos als startpunt hotel Sionshof. Ligt namelijk aan de route en de wagen staat "bewaakt". In een enigszins verdekte opstelling heb ik gewone kleding gewisseld met sportkleding: Salomon shirt/Salomon zonnebril/Salomon xt-wings schoenen/Salomon Twin belt/SKINS compressiebroek/Garmin 305/Extran druivesuiker/Pentax W90 camera/mobiel + autosleutel/...

Je loopt vanaf het hotel naar de rotonde en neemt de richting Berg en Dal. Op de rotonde zie je het eerste bordje met het groene MTB route teken. Volgens mij was het al op de Meerwijkselaan dat je geen MTB bordje ziet maar dat je er wel het zandpad in moet lopen. Na ongeveer 100 meter zie je het MTB bordje. Sorry, hiervan heb ik geen foto genomen. Ik werd nl. wegwijs gemaakt door een enthousiaste MTB'er. Helaas ben ik dit voorval nog een aantal keren vaker tegengekomen.

De MTB route bestaat uit 2 gedeeltes. De groene route is 18 km, de rode die je hiermee kunt verbinden is 24km, totaal 42km trail. Tsja, die laat ik dus niet liggen. Doordat het een nogal vlakke aanloop is kun je zonder problemen de trail goed starten. Niet meteen een vette bult zoals bij de trial+natuutmarathon La Roche.  De heuvels en dalen kun je op vol tempo en intensiteit pakken. Ze zijn kort en erachter is voldoende ruimte voor herstel. Gas erop en zweten.

In dit gebied is het ook prima recreeren. De tent ligt aan het MTB pad. Middenin wandel/fiets/loop paradijs. Het gebied is groot en veelzijdig. Een prima uitvalsbasis is zo'n camping wel. En er is een bijkomend voordeel: een beetje sportieve campeerder heeft een meer dan gemiddeld gehalte aan zelfredzaamheid. En die heb je wel nodig als je deze MTB route wil voltooien.

 Helaas is de bewegwijzering van EN de groene EN de rode route slecht te noemen. Dit zorgt ervoor dat je niet relaxed kunt lopen. Als voorbeeld neem ik de MTB route van de Loonse en Drunense duinen. Verdwalen kan daar echt niet. En maakt dat je daar dan ook super kunt lopen.
Helaas is dit dus niet zo tijdens deze tocht.

 Als mooi voorbeeld van verwarring is deze dubbele poort. Moet je het pad links of rechts aanhouden? Daar kom je pas een kilometer verder achter. FYI: het is het linkerpad. Goed , genoeg gezeurd hierover. Dat onze Gelderlandse MTB vrienden hier wat mee mogen doen is duidelijk.

 Op ongeveer 7 km na de start kwam ik een kaalgeschoren kudde schapen tegen. 2x Schapendoes en een kletsende herder met hardlopers als publiek. Prima plaatje dacht ik zo. Waarom ik daar stilstond?

 Om dit plaatje stond ik stil. Het punt waar je de groene route verlaat en overschakelt op de rode route. Als je dit paaltje mist is er geen tweede. Dus even scherpte rond de 7 km. De rode route kenmerkt zich door technisch ruigere routes. is zeg maar het mooie gedeelte van de 42km.

 In een flits meende ik het reekalf te hebben vastgelegd. Als een echte western-held trok ik mijn pentax uit de holster. Helaas was deze mij te snel af. Ik werd afgeserveerd met een blanco bospad. Wel fraai vlak pad trouwens, prima om lekker in de flow te komen.

 Deze brug kennen we nog van vorig jaar. Toen kwamen we van de andere kant.

 Mooi liegbenkse zouden wij in Brabant zeggen. Hier is het om even stil te staan bij normen en waarden door vriend van Stokkum 1928. ik ben doorgelopen...

 Op onderstaand foto zie je aan het einde van deze straat rechts een stukje van een wit huis. Recht tegenover kom je uit het struikgewas getraild. Dan ga je naar rechts. Het paaltje na ongeveer 100 meter die je weer terug het bos instuurt mis je geheid. Na die misser kom je op een geasfalteerde kruising aan.

Daar ga je rechts richting camping Klein America. Even weer de flessen vullen en doorlopen/weg volgen. Na een bochtje naar links kom je bij het eerste boerderijtje weer een MTB teken tegen. het is maar dat u het weet. Oja, ik zou er over ophouden... Ter compensatie een paar mooie vegezichten van deze mooie streek.

 Tsja, da's dus pech hebben. De mooie tracks zijn dus verboden voor de MTB'ers. Begrijpelijk waarom de mooiste plaatjes bewaard blijven voor Willems zijn 60km trail. Hij krijgt het samen met TV de lat wel voor elkaar om ons kennis te laten maken met fraaiere gedeeltes van de St. Jansberg en Mookerheide. Klasse Willem en voor u reden om nu in te schrijven, zie link)

 Van dit bord heb ik ooit nog eens een radioverslag gehoord. De eigenaar van dit bord is dus echt serieus bezorgd om deze gewaardeerde knaagdieren. Overigens bij het passeren van dit bord geen beest gezien dus...doorknallen.

Onderstaande 5 foto's laten het punt zien waarop je van de rode weer naar de groene route overschakeld. Voor de beta studenten een makkie maar om onze alfa trailers te helpen, dit is dus in de 31ste km. je mag hier dus linksaf en over het bruggetje. Want dat is ook niet duidelijk....oeps. Kijk en zoek na de brug naar de moderne waterput.

 De waterput voorzien van een mooie tekst. Waar vindt je deze service en hartelijkheid nog. De bidons afgevuld en ...ineens vliegt er een 50 meter boven mij een glider over. 50 meter is niks. Nadat ik mijn hartritme weer uit de zwabberstand had getrokken heb ik deze glijdende luchtpiraten even vastgelegd. met 2 voeten op de grond ben ik voort gegaan. Denkend aan al die gliders uit de 2e WO die hier de aarde hebben aangeraakt. Pfooeeee, even uit respect de gedachte laten gaan naar deze tijd. De begraafplaats met die herkenbare witte kruizen heb ik niet vastgelegd. Die moet je zo op je netvlies kunnen toveren. Punt en lopen nu.

Conclusie is dat het downloaden van deze track op je smartphone geen overbodige luxe is (zie site MTB routes). Maar niet noodzakelijk, neem dan wel je tijd en plan geen diner in met je schoonmoeder....of juist wel...

Ik hoop dat je lees- en kijkplezier aan deze vrije interpretatie van de MTB route Nijmegen  route hebt ondervonden. Mocht je uit de regio Berg en Dal komen en kun je een mooie trailtraining van rond de 30km uit de hoed toveren dan houden wij ons als trailvrienden ons altijd aanbevolen. Gewoon melden op trail-running training .

Groet uit Geldrop,

montblanc@onsmail.nl