zaterdag 30 juni 2012

...MTB Nijmegen, 42km trailrunning...

Hoi lieve lezers en -innetjes,
vrijdag ben ik vroeg vertrokken om het land van Berg en Dal te gaan bekijken. Doordat ik daar vorig jaar al een keer de 60km van Willem Mutze heb gelopen ( Berg en Dal 2011 ) waren mijn verwachtingen nogal hoog en gespannen over de MTB track Nijmegen ( MTB Nijmegen ). Dit MTB pad loopt door hetzlefde gebied heen als de 60km.

 Ik koos als startpunt hotel Sionshof. Ligt namelijk aan de route en de wagen staat "bewaakt". In een enigszins verdekte opstelling heb ik gewone kleding gewisseld met sportkleding: Salomon shirt/Salomon zonnebril/Salomon xt-wings schoenen/Salomon Twin belt/SKINS compressiebroek/Garmin 305/Extran druivesuiker/Pentax W90 camera/mobiel + autosleutel/...

Je loopt vanaf het hotel naar de rotonde en neemt de richting Berg en Dal. Op de rotonde zie je het eerste bordje met het groene MTB route teken. Volgens mij was het al op de Meerwijkselaan dat je geen MTB bordje ziet maar dat je er wel het zandpad in moet lopen. Na ongeveer 100 meter zie je het MTB bordje. Sorry, hiervan heb ik geen foto genomen. Ik werd nl. wegwijs gemaakt door een enthousiaste MTB'er. Helaas ben ik dit voorval nog een aantal keren vaker tegengekomen.

De MTB route bestaat uit 2 gedeeltes. De groene route is 18 km, de rode die je hiermee kunt verbinden is 24km, totaal 42km trail. Tsja, die laat ik dus niet liggen. Doordat het een nogal vlakke aanloop is kun je zonder problemen de trail goed starten. Niet meteen een vette bult zoals bij de trial+natuutmarathon La Roche.  De heuvels en dalen kun je op vol tempo en intensiteit pakken. Ze zijn kort en erachter is voldoende ruimte voor herstel. Gas erop en zweten.



In dit gebied is het ook prima recreeren. De tent ligt aan het MTB pad. Middenin wandel/fiets/loop paradijs. Het gebied is groot en veelzijdig. Een prima uitvalsbasis is zo'n camping wel. En er is een bijkomend voordeel: een beetje sportieve campeerder heeft een meer dan gemiddeld gehalte aan zelfredzaamheid. En die heb je wel nodig als je deze MTB route wil voltooien.

 Helaas is de bewegwijzering van EN de groene EN de rode route slecht te noemen. Dit zorgt ervoor dat je niet relaxed kunt lopen. Als voorbeeld neem ik de MTB route van de Loonse en Drunense duinen. Verdwalen kan daar echt niet. En maakt dat je daar dan ook super kunt lopen.
Helaas is dit dus niet zo tijdens deze tocht.


 Als mooi voorbeeld van verwarring is deze dubbele poort. Moet je het pad links of rechts aanhouden? Daar kom je pas een kilometer verder achter. FYI: het is het linkerpad. Goed , genoeg gezeurd hierover. Dat onze Gelderlandse MTB vrienden hier wat mee mogen doen is duidelijk.

 Op ongeveer 7 km na de start kwam ik een kaalgeschoren kudde schapen tegen. 2x Schapendoes en een kletsende herder met hardlopers als publiek. Prima plaatje dacht ik zo. Waarom ik daar stilstond?


 Om dit plaatje stond ik stil. Het punt waar je de groene route verlaat en overschakelt op de rode route. Als je dit paaltje mist is er geen tweede. Dus even scherpte rond de 7 km. De rode route kenmerkt zich door technisch ruigere routes. is zeg maar het mooie gedeelte van de 42km.


 In een flits meende ik het reekalf te hebben vastgelegd. Als een echte western-held trok ik mijn pentax uit de holster. Helaas was deze mij te snel af. Ik werd afgeserveerd met een blanco bospad. Wel fraai vlak pad trouwens, prima om lekker in de flow te komen.

 Deze brug kennen we nog van vorig jaar. Toen kwamen we van de andere kant.
 Mooi liegbenkse zouden wij in Brabant zeggen. Hier is het om even stil te staan bij normen en waarden door vriend van Stokkum 1928. ik ben doorgelopen...

 Op onderstaand foto zie je aan het einde van deze straat rechts een stukje van een wit huis. Recht tegenover kom je uit het struikgewas getraild. Dan ga je naar rechts. Het paaltje na ongeveer 100 meter die je weer terug het bos instuurt mis je geheid. Na die misser kom je op een geasfalteerde kruising aan.
Daar ga je rechts richting camping Klein America. Even weer de flessen vullen en doorlopen/weg volgen. Na een bochtje naar links kom je bij het eerste boerderijtje weer een MTB teken tegen. het is maar dat u het weet. Oja, ik zou er over ophouden... Ter compensatie een paar mooie vegezichten van deze mooie streek.










 Tsja, da's dus pech hebben. De mooie tracks zijn dus verboden voor de MTB'ers. Begrijpelijk waarom de mooiste plaatjes bewaard blijven voor Willems zijn 60km trail. Hij krijgt het samen met TV de lat wel voor elkaar om ons kennis te laten maken met fraaiere gedeeltes van de St. Jansberg en Mookerheide. Klasse Willem en voor u reden om nu in te schrijven, zie link)




 Van dit bord heb ik ooit nog eens een radioverslag gehoord. De eigenaar van dit bord is dus echt serieus bezorgd om deze gewaardeerde knaagdieren. Overigens bij het passeren van dit bord geen beest gezien dus...doorknallen.

Onderstaande 5 foto's laten het punt zien waarop je van de rode weer naar de groene route overschakeld. Voor de beta studenten een makkie maar om onze alfa trailers te helpen, dit is dus in de 31ste km. je mag hier dus linksaf en over het bruggetje. Want dat is ook niet duidelijk....oeps. Kijk en zoek na de brug naar de moderne waterput.





 De waterput voorzien van een mooie tekst. Waar vindt je deze service en hartelijkheid nog. De bidons afgevuld en ...ineens vliegt er een 50 meter boven mij een glider over. 50 meter is niks. Nadat ik mijn hartritme weer uit de zwabberstand had getrokken heb ik deze glijdende luchtpiraten even vastgelegd. met 2 voeten op de grond ben ik voort gegaan. Denkend aan al die gliders uit de 2e WO die hier de aarde hebben aangeraakt. Pfooeeee, even uit respect de gedachte laten gaan naar deze tijd. De begraafplaats met die herkenbare witte kruizen heb ik niet vastgelegd. Die moet je zo op je netvlies kunnen toveren. Punt en lopen nu.



Conclusie is dat het downloaden van deze track op je smartphone geen overbodige luxe is (zie site MTB routes). Maar niet noodzakelijk, neem dan wel je tijd en plan geen diner in met je schoonmoeder....of juist wel...

Ik hoop dat je lees- en kijkplezier aan deze vrije interpretatie van de MTB route Nijmegen  route hebt ondervonden. Mocht je uit de regio Berg en Dal komen en kun je een mooie trailtraining van rond de 30km uit de hoed toveren dan houden wij ons als trailvrienden ons altijd aanbevolen. Gewoon melden op trail-running training .

Groet uit Geldrop,
montblanc@onsmail.nl

donderdag 28 juni 2012

...Jolanda Linschooten Eenzame uren...


Boek: Eenzame uren (ISBN: 9789045201245)
Bestellen: http://www.outdoorfoto.nl/boekenbestellen.html
Auteur: Jolanda Linschooten, beroepsavonturier-auteur en fotograaf


De titel schept direct verwachtingen over de inhoud. Eenzaam is een term met een negatieve emotie. Eenzaam vraagt om gezelschap. Uren voelt aan als een niet stoppende activiteit. Het blijft maar doorgaan. Staccato. En na deze uren ben je niets opgeschoten, geen progressie is gemaakt. De start is de finish. De loop is gesloten zonder dat er vooruitgang is geboekt. 
Jolanda neemt je mee op reis in haar boek. In 1 jaar tijd wil zij zich volledig richten op het lopen van ultralange afstanden. Alles staat in het teken van het afleggen van enorme uitdagingen voor haar lijf en haar geest. Het vinden van de balans, het belang, de samenhang van beide zijn voor haar van cruciaal belang om hierin te slagen. De zoektocht betekent dat zij aan het begin van 2011 deze nog niet heeft gevonden. Zij heeft er namelijk nooit naar gezocht in deze vorm. In haar boek beschrijft zij haar antwoorden gerelateerd aan wedstrijden die zij in 2011 heeft gelopen:
  1. januari 1/2 marathon van Egmond (21km)
  2. april Marathon des Sables (250 km/45 graden Celsius) 
  3. juni Bob Graham Round (100 km/9000 hoogtemeters)
  4. juli SwissAlpine ( 78 km/2500 hoogtemeters)
  5. augustus UTMB/TDS (111 km/7000 hoogtemeters)
  6. september NK Winschoten (100 km)
  7. oktober Grand Raid de la Reunion (160 km/9000 hoogtemeters)
In een zeer prettig leesbare stijl verwerkt zij vele citaten van wetenschappers en wijzen van deze aarde. Maar ook loopvrienden van haar uit de directe omgeving worden genoemd om haar mentale strijd met haar fysieke inspanning tot een goed eind te brengen. Frank en Herschel zijn haar onmisbare steunpilaren. Hun onvoorwaardelijk geloof in Jolanda is de basis van het boek. Zonder hen geen queeste.
Het is geen lopersbijbel waarin pasklare schema’s en do’s and don’ts te vinden zijn. Het is een boek die een beleving beschrijft waar je open voor moet staan. Die je gaat herkennen als je persoonlijke grenzen gaat opzoeken. Zonder hulp op dat moment van buitenaf. Want daarin schuilt de titel. De eenzame uren die hoofd en hart verbinden om het beoogde resultaat te halen. De voldoening die je daaruit haalt is onbeschrijfelijk. Voor niemand. Je moet dat ervaren. Dan pas snap je het verhaal.
Dankzij het schrijverstalent van Jolanda is haar boek herkenbaar voor ieder die onder het motto “ haal eruit wat erin zit” een event plant. Door controles en checks werkte zij zich door 2011 & en haar onzekerheden heen. Heeft Jolanda de balans, het belang, de samenhang van lijf en geest gevonden? Het resultaat is een goede 300 pagina’s leesvoer die ik ieder kan aanraden. 
Uiteraard is dit mijn persoonlijke & zeer beknopte beschrijving van Jolanda haar boek. 
Groet uit Geldrop.
Wouter
(foto's van Jolanda Linschooten)