...sloom lopen...

het is niet meer en ook niet minder. momenteel loop ik puur nog om de spieren soepel te houden. Ik noem dat voor de herkenbaarheid maar sloom lopen. Waar ik een single track in wil stuiven ga ik nu rustig recht door. Alle krachten in mijn lichaam trekken richting off track maar ik houd mijn hoofd koel. Zeeuws koel denk ik dan.

De vooruitzichten zijn maximale waterstand = minimaal stukje strand waar je doorheen mag ploegen. Het beetje regen is verfrissend te noemen, voor Zeeuwse begrippen praat je niet eens over regen. De tegenwind stopt bij windkracht 5, vrij krachtig. Dus tijdens het lopen ben je aan het beuken tegen een wind die met een snelheid van continue 10 1/2 meter per seconde wilt terugduwen naar de startplaats. Da's een fraai vooruitzicht. Op de golven verschijnen witte schuimkoppen. De windchillfactor is zodanig dat een temperatuur van 18 graden celcius kan dropen naar 8 a 9 graden celcius.
Ik vind dit gaaf. Het gevecht tegen de elementen maakt de marathon alleen maar nog waardevoller.

Ali ben hassan, olifantenkuitenkneder van beroep, heeft mij vanavond even aan een grondige inspectie onderworpen. het predikaat " het is goed" is voor mij het sein veilig. Het lijf voelt goed en alles staat nu in het teken van de ZKM. Alles wat ik doe relateer ik naar de aanstaande marathon. Ik moet dus wel erg opletten dat ik niet blijf steken in deze tunnelvisie.

Dinsdag geef ik nog training aan mijn loopgroep, donderdag rustig uitlopen, zaterdag de ZKM !
Running on empty van Jackson Brown brengt mij nu in de runner's mood...yes.

...511 km gelopen in 54 uur...

Dat begint echt op ultralopen te lijken. Maar dan ook in een ultralange tijd. Blijkbaar train je met ALLES erbij opgeteld (warming up-cooling down-"zitten" in de bossen) met een snelheid van 9 1/2 km uur. De eerste training voor de Zeeuwse Kustmarathon liep ik op 09 juli 2009, 20 km op 6 minuten per kilometer. Tijdens de raining heb ik gelukkig maar 1x een tegenslag gehad, 2 weken antibiotica. Gelukkig heeft mijn lijf daar weinig schade van opgelopen.

Ook qua voeding scoor ik record na record. "Waar laat 'ie het" krijg ik vaak te horen. In de Ardennen bestond mijn lupa (lunchpakket) uit dubbel aantal boterhammen dan mijn collega bikkels, haha. En dan nog een banaan en een appel. Daarnaast nog eens 2 liter water per dag, heel matig met de alcohol, een sportmedische keuring, sportmassage van Ad,...

Ik heb me in jaren niet zo fit gevoeld als nu. Ook de weegschaal scoort record na record. Nog nooit zo constant onder mijn standaard gewicht gebleven. En dat voelt wel lekker.
Ook daarvoor is het de moeite waard. Nu nog heel houden. En die rem aantrekken want het o zo verleidelijk om gas te geven.

Nog 15 dagen en dan gaan we zand en wind pareren. Als je je voorstelt dat ik mij op 01 januari van dit jaar al had ingeschreven dan begrijp je wel dat het aardig begint te kriebelen. Nu geen experimenten meer, geen testjes, op de trainingsavond training geven maar zelf de benen stil houden (da's lastig zat, haha).

Ik ben er klaar voor

...heel houden en de rem erop...

Door de Strabrechtse - en Lieropse heide gestuiterd met een 10 km/uur, meer dan 3 uur gelopen en niet buiten adem...da's een duurloper die klaar is voor de Zeeuwse KustMarathon. En dat ben ik. Met nog 23 dagen te gaan begint het nu wel te kriebelen. Dus ga je je nu onnodig druk maken over allerlei zaken. Wat las ik in het gastenboek van de ZKM: wie weet de waterstand op 3 oktober?

Tsja, dan heb je het wel te pakken. Want wat maakt het uit? Kun je er iets aan veranderen? Ga je er sneller/langzamer door lopen? Door juist te focussen op de negatieve factor gaat dit je tegenwerken. Vanuit het Neuro-Linguistisch Programmeren is naar voren gekomen dat de mens het woord " niet " niet kent. Dus als ik zeg: " denk niet aan de roze olifant" ga je onvermijdelijk die roze olifant continue tegenkomen. Je programmeert dit in. En dus ook die hoge waterstand. Mocht je over het strand lopen en het is zwaar (en dat is het) dan komt die vloedlijn alleen maar nog dichter bij. Beter is het om in zo'n geval te denken aan de prachtige duinen en de heerlijke zilte lucht.

Momenteel is het heel verleidelijk om nu al te gaan knallen. Njet, niet doen en reserves opbouwen. Loop bijvoorbeeld mee met mensen die langzamer lopen of bouw een tijdslimiet in. Ben daarin creatief. Want het doel, het gezond uitlopen van die belachelijk lange afstand, is heilig.
Vandaag een rustig herstelloopje met Christa, lekker door de bossen. Komt helemaal goed.

...als het goed loopt gaat het lopen ook goed...

even weer wat leven blazen in de blog. Een prettig verblijf op een heel mooi eiland heeft mij veel inspiratie gegeven om de Zeeuwse KustMarathon samen met Chris tot het ultieme loopevent van 2009 te gaan maken.

Routes werden gelopen zonder markering. Ik volgde gewoon de weg van de dieren en de paden die er al lagen. Op een eiland kun je nooit te ver lopen, haha. Zelfs een zeehond & buizerd als toeschouwer gehad. Man wat was dit genieten. Of de zon zien opkomen en de meeuwen wakker maken. Gaaf, maak je niet vaak mee en maakt lopen tot wat het moet zijn: inspiratiebron.



Van Chris had ik het boek van Jan Knippenberg geleend. Jan was in de jaren '70 een boegbeeld voor wat betreft ultralopen. De 400 km van Ijsselmeer, zijn avondtuur in Zweden, dagelijks op en neer lopen naar het werk maakte dat Jan het lopen terug ging brengen tot een basisbeweging van de mens. Hij gaat daarbij terug tot in de tijd van de oermens en later de Indianen. Het lopen had een functie. Bijvoorbeeld het dagelang achterna lopen van een hert zorgt ervoor dat het hert uitgeput raakt omdat het geen rust genoeg krijgt om voedsel om te zetten in energie. De uitgeputte prooi wordt daardoor een prooi die te doden is. Nooit geweten.



Mijn lijf is zo zachtjes aan klaar voor de Zeeuwse KustMarathon. Met een ijzergehalte van 9.9 in het bloed, een gemiddelde van 60 trainingskilometers in de benen en wat kilootjes lichter mag het wat mij betreft nu wel 3 oktober zijn. De langste duurtest van een 2 weken geleden mag ik deze week nog eens herhalen, 3 uur en 20 minuten. En het kan voor sommige lezers raar klinken maar daar heb ik zin in...



Wellicht word ik een kilometervreter die aan de marathon niet genoeg heeft, we 'll see. Eerst maar de ZKM en daarna de Mont Blanc in 2010. Als die beide goed lopen dan begint het ergens op te lijken.



Gisteren met Chris nog een mooie route via viaduct A67 Geldrop - viaduct A2 bij de Hut van Mie Peels - viaduct A2 - viaduct A2 bij de Hut van Mie Peels (andere kant vd weg) en terug naar viaduct A67 bij Geldrop. Het was weer genieten. En ja, 1 km van de hele route had ik nog niet eerder gelopen. Die staat Chris, haha. Nu aan mij om Chris bij onze volgende trip weer eens te verrassen met een prettige en voor Chris onbekende route. Een mooie uitdaging die ik graag aanga.



De vakantie heeft mij en mijn gezin goed gedaan. We zitten tjokvol vitamine D. Of kun je daar niet genoeg van krijgen...Allez, het gaat goed.



...En als het goed loopt gaat het lopen ook goed...