...TRAIL DE FANTOMES...
En daar staat 'ie dan op de website. Met het finishen van deze trail is er een punt te verdienen om je in te schrijven voor de CCC, de TDS of de UltraTrailMontBlanc (UTMB). Dat geeft wel aan dat dit een serieuze uitdaging is. Teksten van de organisatie als zijnde " de zwaarste van...blabla" kunnen dan ook achterwege gelaten worden. Gelukkig houden onze zuiderburen niet van " een dikke nek" en doen dat dus ook niet. Trots/fier zijn ze wel op hun Fantomes en terecht.
De trail de Fantomes heb ik op mijn programma gezet om ervaring op te doen voor de Berg en Dal 60km loop op 08 oktober. Een goede graadmeter hoe het met de conditie staat, voelen (haha) waar de trainingsaccenten liggen voor de komende 5 weken, lekker genieten in trailland met vrienden. Allez, vooruit dan...
Samen met Chris een prima pitplaats bij mevrouw Vermeulen weten te scoren. op 100 meter van Marche du Bronze la Roche af, de startplaats. Parking voor de deur dus dat was prima geregeld. Bij het ophalen van de startbewijzen op zaterdagmiddag merkte je direct de relaxte sfeer op de markt. De Scarabee shirts die wij droegen liepen nogal in de gaten. Er was zelfs iemand die al bellend vanaf de markt met Scarabee Mark van Dijk onze namen begon te noemen. Bekende NL-ers in de Ardennen, het moet niet gekker worden met onze hobby, toch...haha.
Bij de plaatselijke pizzaria een strooptrage bediening gehad. Als die de trail zou lopen zou die de tijdslimiet niet halen. Maar de sfeer was goed, de terrassen gevuld en de avond viel. Mark en Kai schoven ook nog even aan. Met hun wagen nog vol met Salomon handel (die door traildeelnemers was besteld) koersten zij na de koffie ook door naar hun pitplaats, de camping.
Zo rond een uur of 22.00 leek het alsof het Ardennen-offensief werd nagespeeld. Knallen zo hard dat wij het idee hadden dat de tank op de markt weer operationeel was geworden. Gelukkig hield de plaatselijke Montgomery het na 20 minuten voor gezien. Maar ja probeer dan maar weer je slaap te pakken. Het is bekend dat deelnemers slecht slapen voor een wedstrijd. Ook last van? Tsja, ik heb daar niet lang over na hoeven te denken. Als een blok ben ik in slaap gevallen. Pas om 0600 uur de volgende ochtend klapte ik mijn kijkers weer open. Holy Mac, helemaal goed! Chris mompelde iets over La Roche by night en niet geslapen dus hield ik het er maar op dat hij zijn slaap niet had kunnen pakken. Nu ben ik 's ochtends toch al niet iemand van veel woorden.
Chris had met zijn charme-offensief mevrouw Vermeulen weten te bewegen om voor ons op zondagochtend koffie te zetten. Kijk, daar worden wij nu vrolijk van. Zo'n vrouw uit duizenden. Niet zeuren, de jongens hebben dat nodig dus koffie in de Melitta filter (maatje 4), water erop en pruttelen maar. Enfin wij na 2 koppen koffie ook pruttelen wat onderdeel was van ons voortschrijdend inzicht.. Huu? Tsja als je weet dat je zeker meer dan 6 uur gaat buitenspelen zonder normaal toilet dan is het fijn dat je ook dat onderdeel vooraf kunt afvinken.
Wooow, 06.55uur en we stonden nog in de kamer van mevrouw Vermeulen. Met een verrassend soepele coordinatie staan we 3 minuten later op de Marche du Bronze. 3-2-1-Allez courage en weg zijn wij.
Over het parcours kan ik bladzijdes vol schrijven. Alle superlatieven mogen gebruikt worden voor deze trail. 5% Asfalt, 95% wortelpaden/bospaden/steil up and down/crossing de Ourthe/rotsen. Alle facetten waren verwerkt in deze 50 km. De 4 posten waren compleet uitgerust met water-cola en energyrepen/wafels/cake/bananen/noten. De bewegwijzering was helder en bijna niet te missen. Dat er toch nog trailers anders zijn gaan lopen is niet erg. Zij maken meestal wat meer kilometers door al dat moois wat er rondom en langzij de Ourthe te zien is. Je hebt er bij die het keer op keer lukt om dit te flikken. Da's ook knap. Enfin, de organisatie was goed.
Ik liep na post 2 (25km) een half uur helemaal solo. Ik heb zelfs een minuut of 5 op een rots aan de Ourthe gezeten. Die stilte, die kracht van het rotsmassief, ik voelde mij wel heel erg op mijn gemak. Dat zijn de momenten waar je het voor doet. Waanzinnig. Moeiljk om dat plat in je blog te verwoorden. dus doe ik dat ook niet. Loop maar zelf, dan begrijp je het wel, haha.
Bij post 3 (34 km) kwam ik Harrie Hendrikx tegen. Harrie en ik hadden hetzelfde idee over deze trail, dat werd snel duidelijk. Na een babbel van 2 minuten ongeveer. Heuvel op stevig doorwandelen en bergaf lekker lopen. We hebben vanaf dat moment heerlijk gelopen, samen door de lastige punten heen. Al kletsend en genietend van de natuur hebben we nog menig solo deelnemer gepasseerd. Wat ik daarvan heb geleerd is dat ik tot de 30e km graag op eigen tempo loop. Vanaf de 30e km is het lekker om met een trailmaatje de overige km's weg te tikken. Harrie bedankt.
Hand in hand, samen uit en thuis, over de finish in een mooie 8 uur tijd. Och, het zal zeker wel sneller kunnen in de toekomst maar daarvoor loop ik niet. Ik moet al genoeg door de weeks. Daarom is dit trailen een gevoel van vrijheid. Herken je dit?
Deze keer staan de foto's op www.trail-running.nl onder fotoboek.
Nu ga ik aan de slag voor 5 weken om te trainen voor Berg en Dal 60km trail op 08 oktober 2011
Groet uit Geldrop
Wout
montblanc@onsmail.nl
