Trail des Fantomes 2012
Op tijd inschrijven want het aantal deelnemers stijgt elk jaar. Startnummer 120. Terwijl de limiet voor de 50km trail de Fantomes op 200 deelnemers blijft, gelukkig. Trailrunning wordt steeds populairder, overall. Opvallend was de verhouding van het aantal deelnemers aan deze editie. 322 Nederlanders t.o.v. 244 Belgen. Nog nooit vertoond. Trend of toeval? In het komende jaar zullen we dit verschijnsel wellicht vaker gaan zien. Ik klaag hier niet over, ik constateer dat en trek mijn persoonlijke conclusies voor inschrijvingen aan trails in 2013. Ik laat dit dus ook van andere-nieuwe criteria afhangen dan voorheen.
In Nederland groeit de belangstelling voor trailrunning sterk. Deelname aan trails is plannen ipv kiezen in de laatste week voor aanvang van de trail. Het aantal trails (of varianten daarvan) in Nederland groeit en ook de organistorische professionaliteit daarvan. Maar ook de prijzen zijn fors, vaak zelfs boven de euro 20,=.
Herken je dit?
Mijn persoonlijke voorkeur gaat naar de pure trailrunervaring. De beperkte hoeveelheid deelnemers zijn meer op zichzelf aangewezen qua voeding (dus geen rijke buffetten bij de posten), minimaal de marathonafstand, kleinschalige events, meer persoonlijke aanpak, trails door mooie natuurgebieden die speciaal hiervoor 1x opengesteld worden, technische parcours & ... ach zoals Willem Mutze de Limburg Zwaarste organiseert. Dat bedoel ik. Daar wordt ik vrolijk van.
Trail de Fantomes had dit jaar een extra element ingebouwd. De temperatuur. Wat hebben we dat geweten. Boven de 30 graden. Wat is het dan heerlijk om door het koele water van de Ourthe te mogen lopen. Of zwemmen. En dan die stroompjes waar je de Buff/pet drijfnat kon maken om die vervolgens druipend van het water weer op je hoofd te zetten. En het frisse water te drinken. Dorst als een tempelier. Ondanks je 1 1/2 liter in je rugzak. Heerlijk. Het was daarom supergaaf om tegen dit natuurgeweld te mogen bikkelen. Tijdens de trail had je 1000 hele plausibele redenen om eruit te stappen. Maar er was altijd wel een reden meer om door te zetten. Een hele bijzondere reden die een veel zwaardere strijd met een onverzettelijkheid helaas niet heeft kunnen winnen. Bikkelen dus.
De start om 07.00 uur vanaf de nieuwe locatie Le Floreal in La Roche verliep vlot en snel. Dat tempo ging er snel uit toen de eerste heuvel zich aandiende. Stokken erbij en draven maar. Deze trail gebruikte ik voor het eerst stokken. Het is mij heel goed bevallen. Vooral bij trails met een hoog gehalte aan stijgingsmeters een aanrader. Via trialrunshop aangeschaft. De volgende dag in huis. Ook daar wordt ik vrolijk van.
Het parcours is technisch van karakter. Vooral langs de Ourthe. Wortelpaden, schuine paden & up and down. Even niet gefocust en je ligt. Het is perfect uitgepijld en de posten zijn ok. Vrolijke behulpzame vrijwilligers die je zelfs een douche geven. Met die eerder vermelde temperaturen voelde dat als een welness behandeling. Na zo’n postbezoek kon je er gewoon weer tegenaan. Complimenten voor al die vrijwilligers. Ze stonden er al van ‘s morgens vroeg.
Het genieten van de natuur, de rust en stilte zijn naast de volharding van het trailen de mooiste ingredienten om dit te blijven doen. Blijven lopen ging er dan ook door mijn hoofd heen. Het werd wandelen. Zoals bij zovelen. Doorwandelen. Ik heb er genoeg ingehaald. en die heb ik niet meer gezien bij de finish. De temperatuur werkte als scheidsrechter deze editie. En daar stonden zij, Jurgen en Anneleen, bovenop een heuvel in de schaduw mij op te wachten. Even overleg. “ Gaat het Wout?” Anneleen voelde zich sterk en besloot door te pakken. Haar eerste trail van 50km. Jurgen en ik besloten om de trail op onze tacktiek te vervolgen. Bikkelen. Anneleen zou uiteindelijk een podiumplaats waardige tijd aftikken. Ware het niet dat zij het startnummer van heer Wilbert had overgenomen. Tijdens de daadwerkelijke prijsuitreiking kwamen we erachter. Dus het kon op dat moment niet meer gecorrigeerd worden. Gelukkig zal Wim de naam nog wel aanpassen zodat Anneleen haar punt krijgt voor de UTMB. Wellicht in 2013 de CCC. Het is ongelofelijk knap om bij je eerste 50km trail meteen zo sterk te lopen. Klasse Anneleen, petje af.
Vlak voor post 34km “vonden” we Herwin gezeten in het zonnetje, keikapot. Of we wat water hadden...Dus eerst maar Herwin in de schaduw gezet, zouttablet en water gegeven, moed ingesproken en mee op sleeptouw genomen. Blijkt Herwin een goed getrainde wandelaar te zijn (160km in 29 uur) dus dat was deze trail een handige vaardigheid. Als de onafscheidelijke drie musketiers hebben we de rest van de trail gelopen/gewandeld/gehobbeld en gefinisht. Twijfels over stoppen waren er genoeg. Maar je trekt elkaar er gewoon erdoor. Samen sta je sterker. Da’s de spirit van de trailrunner.
Heerlijk om 500 meter voor de finish nog een keer door de Ourthe te knallen. Niet geheel okselfris maar wel super trots gaan we over de meet. Startnummer 120 finisht als 128e...Om aldaar opgevangen te worden door Nellie, tsja dan ben je weer thuis. En daarna de frisse duik in de Ourthe. Daar kijk je dan ook weer kilometers naar uit.
Het mooie van trailen is dat de waardering niet in tijd maar in het delen van de passie ligt. Het op het gazon gevleide trailpubliek klapt alsof je de winnaar bent. De glimlach van de trail staat vandaag de dag nog steeds van oor tot oor op het gebruinde hoofd.
Groet uit Geldrop,
Wouter
PS:Chris-Joop-Nellie dank voor de diverse foto's.
