...Berg en Dal 2011, daar loop je voor om...

Zaterdag 08 oktober 06.30 uur ging de wekker. Om 07.00 uur de diesel aangetrapt om vanuit Geldrop naar Berg en Dal te rijden. Cruise control aan, lekker duurloopje voor de wagen. Weinig verkeer dus je hebt de ruimte. Het leek alleen daarom al een perfecte voorbereiding door haar overeenkomst. Willem en Anne-Marie hadden begin 2011 deze 60 km lange trail op de kalender gezet. Voor de 5e keer. Net als die van Beethoven een klassieker. 

warmstaan & warm praten

 Grappig is dat je tijdens het omkleden niets hoort over tijden, zones of trainingsarbeid. Trailers zijn geen klagers maar genieters. Vrolijk wordt er gekletst over de afgelopen trails en hoe men uitkijkt naar deze editie. Voorzichtig opper ik dat dit mijn eerste 60km wordt. Met een rugzak vol tips verlaat ik de kleedkamer. De glimlach is al niet meer van mijn gezicht af te rammen :-)

Anne-Marie, moeder van alle deelnemers

 Het startnummer haal je op bij Anne-Marie. Alleen dit item is al uniek.

Met een bakkie troost (koffie) ontmoet ik Allard " Chaotica " Friedrich. Allard had zich op het laatste moment ingeschreven. Met Jos uit Alphen uit de Rijn heeft hij het op het laatste moment kunnen regelen om mee te rijden naar Berg en Dal. Van West naar Oost Nederland. Voor Allard nog een onbekend stuk Nederland dus deze ondekkingsreis opende zijn ogen, WAUW.

Lekker ongedwongen in een prima tennispaviljoen

 Willem roept de club van ongeveer 50 deelenemers bijelkaar. Op de hem welvertrouwde wijze meldt hij de wetenswaardigheden van deze trail. Let op: op elk bewegwijzeringskaartje staat het aantal meters genoteerd waar de volgende kaart hangt. Dit soort perfecte manier van iemand het bos in te sturen is noemenswaardig. Het was danook klasse georganiseerd. Van inschrijving tot oorkonde. Persoonlijk en met een gedeelde passie voor het trailen. Willem en Anne-Marie hebben deze loop georganiseerd in samenwerking met SV de Lat. Dit is een wandelvereniging die jaarlijks een 40 en 60 km wandeling uitzet in de bossen van Mook-Malden-Groesbeek-Berg&Dal.

Willem

Tsja, en dan ga je lekker samen trailen. Allard en ik gingen weg onder ons vertrouwde motto samen uit samen thuis. En zo geschiedde. Rustig in de achterhoede starten en zien waar de paden ons naar toe zouden leiden. Zeker in het begin was het parcours echt Berg & Dal. Door bos en dorp. Maar er was genoeg moois te zien.

Heilige Land stichting

Post 1 op ongeveer 12 km. Een ruime assorti boterhammen (honderden hebben we gesmeerd!) in combi met bananen, sinaasappels, koeken, koffie, thee, water,...you name it. Met een vriendelijkheid van deze vrijwilligers onderstreept de organisatie haar goede draaiboek. Ook voor hen was het een lange dag uit. Klasse jongens, goed gedaan

Een van de lopers had zijn Bobbie meegenomen. Ook die kreeg zijn watertje van de vrijwilligers toegestopt. Ultra-Canicross, het moet niet gekker worden, haha.

Ultra-Canicross

Gerda sluit aan bij de groep

Kwakkenberg, pittig maar het plaatje was top

Het gedeelte tussen heilige Land en Berg en Dal was pittig. Steile bospaden, technisch pittig maar o zo mooi. Op zijn tijd even stoppen om van het uitzicht en de mooie herfstplaatjes te genieten. En te herstellen.

Willem als fotograaf in Ubbergen

Kontente mens zeggen wij in Brabant

Mooi plaatje maar wel steil...

volle bak afdalen

Allard wijst op het internationale karakter van de route

Op zo'n 20e km krijg je wat langere vlakker stukken of vals plat waar je lekker even kunt dooooorlopen. De regenbui die zich aandiende was best een lekkere douche die gelukkig niet te lang duurde. Want het werd daardoor wel direct een stuk kouder.

De wandelaars pakken de regen anders aan dan de lopers

Post 2 op 24km, kanjers aan het werk. Zonder hen no event

Allard aan de doping. Kijk die volle tafel, da's toch uniek..!

Wandelaars en lopers samen over hetzelfde parcours. Het voelde alsof we samen liepen, ieder op zijn manier. Geen kift of praat. Allemaal met hetzelfde idee: lekker gezond buiten aan de gang. Maar van de wandelaars kregen wel weer keer op keer te horen: 60 km hardlopen, nee dat vind ik pas knap. Zelf sta je er niet zo bij stil. Dan bekruipt je het idee dat het inderdaad wel een flinke afstand is. Zouden daarom "maar" 55 deelnemers zich hebben ingeschreven voor deze trail? Morgen is de eindhovense marathon met meer dan 5000 inschrijvingen, over asfalt. Ik moet er niet aan denken...

Lekker in de boerenschuur bij post 2 je bammetje eten

Cisca-EHBO- en Gerda ontfermen zich om mijn grote blarende teen

Tijdens zo'n post zijn het vooral de wandelaars die even zitten om te herpakken en daarna direct doorgaan. Allard en ik maakte er elke post wel een minuut of 10 van. Lekker ontspanne, goed eten (yoghurtjes, boterhammen, bananen, thee en cola). En gezellige klets. De grote teen werd vakkundig ingetaped, van die opkomende blaar had ik geen last meer. Cisca bedankt!

Even stilstaan

Gerda pikte we na de post 2 op en hebben met haar tot na post 3 nog gelopen. Aangenaam gezelschap en een vlotte tred.

Post 3, de camper van Willem 

Tussen post 2 en 3 (32e km) was het nogal vlak en geasfalteerd. Lekker in je ritme over het vals platte parcours. Gerda heeft na de lekkernijen van post 3 nog een paar kilometer met ons opgelopen om daarna te passen. Ok, Allard en ik stuiterde daarna volle bak in de St. Jansberg. Wat is het daar mooi zeg. De foto's zeggen genoeg. Minder technisch maar zeker zo zwaar. Een punt om rekening mee te houden. Ook voor de fotograaf. klik maar op de foto's om ze wat groter te maken. Als je daar doorheen loopt ben je enkel nog jezelf aan het verbazen: wat is Nederland mooi!

St. jansberg, er komt een einde aan.

Post 4 op 41 km, ergens middenin het bos

net toen Allard en ik het erover hadden dat het wel lekker zou zijn dat de volgende post zich zou aandienen zagen we de bikkels van post 1 nu als post 4. Met als specialiteit van het huis een vlaflip. Na 41 km smaakt dat als een koningsmaal. Wat viel die lekker in de maag zeg. Vooral bij Allard viel die iets te hard.

Goed fourageren tijdens een post, ff aanvullen. En lekker...!

De hele Mookerheide heeft Allard las van de vlaflip gehad. Een flinke dip zeg maar. Zo stevig als de flip zelf.  Dus heb ik hem er maar door gesleept. Wandelen, lopen, wandelen, Schotse Hooglanders omzeilen. Vals plat single track dus liepen de benen lekker vol.

Gerda had voor vandaag genoeg getraind. 41 km was genoeg. Zij ging rechtdoor na post 4, wij sloegen af richting de Mookerheide. Waar de man met de moker rondliep. Gerda gaan we nog wel vaker zien, vlot lopend met een goed gevoel voor humor.

Allard zal zich dit bordje nog wel goed herinneren. Schitterende track met in het seizoen een prachtige struik bloeiende heide. Lekker geaccentueerd en uiteraard geen asfalt.

Oorverdovende stilte op dit laatste stuk op de Mookerheide

Na de Mookerheide volgt er een relatief vlak en hier en daar geasfalteerd parcours. Tijd om de prachtige plaatjes op je in te laten werken, wandelaars in te halen met de woorden"succes, ziet er goed uit, tot in het paviljoen" en je te realiseren dat je de eerste 60km ultra succesvol gaat afvinken. Zestig kilometer. Da's ver zat, daarvoor pak ik de auto zegt mijn broer. Blijf jij maar hockeykeeper, dan hoef je per wedstrijd minimaal te bewegen, haha (hij keept overigens heel goed, dat dan weer wel)

Post 5 op 52km, een pretplaats met vrolijke vrijwilligers

Daar knalt toch de gezelligheid vanaf. bedankt mevrouw Dokter!

Post 5 is op 52 km. Dus nog 8 km te gaan. Da's dus een kwestie van rustig uitlopen. Eerst maar even zorgen dat de lachspieren niet teugvallen in mineur. Nou, met de kanjers van deze post gingen de " hendjes de lucht in". Ik geloof dat Allard en ik er wel een kwartier hebben gestaan. Boeien. Beter een lach en wat later dan de pijn om een prestatie. Want de prestatie is geboekt door al die vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt. Ik noem geen namen. Ook voor hen die naderhand nog de spullen hebben opgeruimd. Denk maar eens aan al die routekaartjes, da's in 3 ploegen ieder 20 km schoonvegen.

De laatste acht kilometers waren er in van inhalen. Wandelaars en lopers. Met het smane uit samen thuis motto was het ons prima gelukt om samen deze loop gezond-fit-voldaan-trots te finishen. Geen grote doeken, speakers of juichende menigte. Hand in hand het paviljoen inlopen om ons te melden bij Anne Marie en Willem. Mooi dat je dan applaus krijgt van iedereen uit het paviljoen. Wat zat die vol. Veel flesjes triple of donkerbruin bier. Aansterken heet dat dan.

60km afgevinkt, da's voldoening die ze niet meer afpakken

Chris aan de telefoon, die was er echt als 1e bij. www.trail-running.nl

De stille getuigen. single belt was genoeg vanwege de perfecte posten

Douchen na zo'n tocht. Dat voelt goed. naast de modder ook de vermoeienis eraf spoelen. Geen krampaanval gehad (ORS in de Salomon bidon!), ook niet onder de douche hahaha.
Die douchepartij heeft wel een kwartier geduurd. Kipfit richting bar om daar te horen dat al het speciaal bier op was. Dus maar een koele Brand pils gedronken. En als je dan die unieke oorkonde in je handen gedrukt krijgt is het plaatje ehelemaal rond. Alle foto's van deze editie zijn bij Anne Marie op de harde schijf gezet. Dus binnenkort ook op hun site te zien.

Dank je wel voor het lezen van dit verslag. Mocht je nog meer info willen voor editie 2012 dan kun je mij mailen op montblanc@onsmail.nl. Zet 'm maar op je agenda, het is MEER dan de moeite waard.