Het begin is gemaakt. De eerste proef die lijkt op een marathon duurlooptraining is 100% geslaagd. Als je tegen een niet-loper zegt dat je in de ochtend 150 minuten achterelkaar hebt hard gelopen kun je op een ...huuuh.... reactie wachten. Je spoort op dat moment niet, bent rijp voor Pieter Baan en gevraagd wordt of je geen fiets had kunnen nemen.
Jaren geleden dacht ik er ook zo over. Als teamdier liep ik halve marathons op het hockeyveld. Stofzuigen op het middenveld. Aansluiting maken tussen voor en achterhoede. Mijn tomeloze conditie viel op. Tegenstanders hadden het toen al over "loop jij de marathon ofzo"? Gemiddeld versleet ik dan ook 2 mandekkers per wedstrijd. Na de 1e helft kreeg ik altijd weer een verse. Voordat die mijn trucjes doorhad waren onze punten al gescoord. Opvallend is bij hockey dat er in de winterstop dus 2 maanden helemaal niets gebeurd. Een totale lichamelijke ontakeling van opgebouwde kracht en conditie speelt zich dan af. Om na 2 maanden weer te gaan trainen om dit niveau in 3 weken weer te pakken te krijgen.
Daarom ben ik begonnen met hardlopen. Puur om de conditie, mijn sterkste wapen, op peil te houden. Dus via de vereniging LoGo aan de slag gegaan. Om jaren daarna via deze blog te melden dat ik helemaal niet meer hockey, compleet verslaafd ben aan het hardlopen en dit graag vertel aan niet hardlopers om ze daarmee over de "ik loop niet-streep" heen te trekken.
Je begrijpt dat ik dan niet direct begin over de 150 minuten, wel over de lol die ik eraan heb.
Die 150 minuten ga & moet ik nog uitbouwen om goed voorbereid te starten aan de Zeeuwse KustMarathon. Op naar de 170 minuten. Ik ben nu alweer routes aan het verzinnen voor volgende week, haha. De conditie gaat vooruit.
Nu alles nog heel houden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten