Da's zo'n fase na een pittige trail waar alle registers zijn aangesproken. Zoals de bij Limburg Zwaarste. Nu moet ik deze inspanning wel nuanceren daar ik bewust op de 33e km (post 3) de loopstekker eruit had getrokken. Daarom was ik na 2 dagen alweer superfit. Marc is wat dieper gegaan en heeft het gevecht met de trap wel aan moeten gaan. Voor mij was dit in 4 treden weer boven, haha.
Afgelopen zondag de 17e april stond voor Marc, Chris en mij de mooie, licht geaacentueerde MTB Mierlo 15km op de rol. Gewoon omdat we weer eens wat anders wilde lopen. Want dat inspireert (zie voorafgaande blogverslagen). Nou aan inspiratie en transpiratie was geen tekort. Het gemiddelde trailtempo was zodanig dat ook Chris (nog in de recuperatie, awel) zelfs foto's kon nemen.
Mijn ervaring met dit soort trails is dat je toch met enige regelmaat de vonken onder je zolen vandaan moet laten spatten. Gewoon de route visualiseren en intervals bepalen. kijk dan knal je veel gemotiveerde heuvel op en af. Niets moet want je bepaald het zelf. Dus ff halt houden om 'n fotoke te trekken moet kunnen. met de Pentax Optio W90, prima trailcamera.
Het lijf de rust gunnen om daarna weer je trail te kunnen doen zoals jij die voor ogen hebt, da's ontlopen.
Groet uit Geldrop,
Wout
PS: ontlopen betekent overigens ook dat je heel trots en tevreden terug kijkt op haar 1e bosloop (LOGO trimloopcyclus) waar ze trots de bokaal voor de 2e plaats omhoog houdt. Gaaf he...!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten