...LA SPORTIVA C-LITE 2.0, WINTERBANDEN VOOR DE TRAILRUNNER...

Het weersbericht gaf het aan. Sneeuw op vrijdag. Yes, da's het moment om als trailrunner de planning om te gooien. Zo'n kans mag je niet missen, lopen in de verse, maagdelijke witte poedersneeuw. Het knisperen kun je goed horen want in het bos is het doodstil. Sneeuw reflecteert licht maar absorbeerd geluid.

Goede voorbereiding is het halve werk. Dus Icebreaker GT 200 thermobroek en -shirt. Perfect materiaal, goede pasvorm. Ik kies het Salomon regenjack uit. Die dient als windjack en zorgt ervoor dat de sneeuw geen kans heeft. Ook die zit perfect, een echte aanrader. De onafscheidelijke Buff, ditmaal in de Wool-versie want echt warm is het niet.

De finishing touch is het schoenenmateriaal. Ik kies voor de La Sportiva C-Lite 2.0, de foto's maken wel duidelijk waarom. Een betere test-track kun je je niet wensen.

Met mijn brede voet en hoge wreef past de schoen goed. Je hebt qua schoenmaat een volle maat meer ten opzichte van de Salomon leest. Het veteren is weer even wennen voor mij. De flap over de veters vind ik persoonlijk leuk qua design maar ik mis de functionele achtergrond. Ik kan er naar raden: houdt stof-zand tegen en zorgt ervoor dat je met de veters nergens achter kunt blijven haken... Maar houdt ook vocht tegen dat uit de natte schoen wil verdampen zou je denken. Maar tijdens de test heeft het niet gehinderd. De zool van La Sportiva is als een winterband, opvallend profiel waar je zelfs spikes in kunt vastzetten. Je vermoedt een enorme grip maar is de schoen stabiel genoeg (torsie stijfheid) om het omzwikken te voorkomen/opvangen. Door plassen heenlopen is geen probleem. Ze zijn weliswaar niet waterdicht maar voldoende afgewerkt om niet meteen kletsnat te worden. Deze 580 gram lichte schoenen ademen goed, de schoenen zorgen ervoor dat sokken snel kunnen drogen tijdens het lopen. De afwerking is goed, in deze schoen zit jaren van ervaring verstopt. De schoen is bedoeld voor zachte, modderige tracks.

Allez, gas erop en struinen door het bos. De rijkelijk met sneeuw bedekte paden zijn zacht. De temperatuur lijkt op een nul graden plus. Want aan de rietkragen hangen druppels en er zijn plassen zonder ijs op de trail. Dat is boffen, perfect voor La Sportiva zou je zeggen. Ik heb de schoenen dan ook niet gespaard tijdens de trial. Dwars door plassen, van zijkant naar zijkant over single tracks gesprongen, over plassen gesprongen, van het pad af, door mul zand, heuvel op en af, over boomstammen gesprongen, aangetrapte besneeuwde paden, harde ondergrond,... The whole repertoire.

En wat heb je dan een LOL. Grip alsof het winterbanden zijn. Je gaat volle bak over de track. Geen uitglijders dus geen blessures. Best belangrijk. En je houdt heel eenvoudig je snelheid want je hoeft nauwelijks te corrigeren. Dat geeft dus nog meer tijd om aandacht aan het lekker trailen te besteden. Je gaat er heel relaxed door lopen. En zeker bij de langere afstanden scheelt dat een hoop in energie. Wellicht ook in tijd maar zeker in de beleving van de trail.

Over harde ondergrond is het voor korte afstanden geen probleem maar voor langere afstanden is dit niet de beste schoen. Ook ijs is zonder de genoemde spikes af te raden. Strand verwacht ik als een ideaal terrein voor deze gripkoning. Wellicht dat de Voorne trail deelnemers met Sportiva's aan van dit weekend dit kunnen bevestigen. Omdat Scarabee-sports deze trail sponsort zijn Marc en Jurgen daar aanwezig met een stand. Het is Scarabee die dit soort nieuwe innovatieve merken in hun assortiment introduceren.

Deze schoenen zijn dus zeker geen allround trailsloffen. Maar ze geven je een enorme voorsprong op andere op bovengenoemde omstandigheden. Voor mij persoonlijk is het dus een waardevolle uitbreiding van mijn sloffenverzameling.

Enjoy the winter.
Wouter

...GEBOREN: 43KM NIEUWE TRAIL IN VALKENSWAARD...

De geboorte van een schitterende trail in het gebied rondom het bosrijke Valkenswaard. Gemaakt door en voor trailrunners. 43 km pure natuur. Als je er meer over wilt lezen kun je via  http://losseveter.nl/?p=74888 het interview met Scarabee-sports Marc van Dijk nalezen. Vertrek en aankomst vanuit Scarabee in Valkenswaard, de winkel van Marc. In december of januari zullen we als team de trail gaan lopen. Via FB en Twitter laten we dat nog weten.

Wil je op eigen gelegenheid lopen dan kun je de trail downloaden op je Garmin via bovenstaande hyperlink van losse veter.

Happy trails, Wouter

Running route 1863675 - powered by Runmap 

...BERG EN DAL 60KM...

Berg en Dal, 60km genieten

op zaterdagochtend 13 oktober 06.30 uur weet de wekker mij uit een mooie droom te halen. Tijd om op te staan voor een mooie loop, de 60km rond Berg en Dal. Ook wel het “7 Heuvelen gebied” genoemd met nu het verschil dat het parcour grotendeels onverhard is.

De wagen doet zijn ding, Shell biedt prima brandstof voor de chauffeur en door de goede voorbereiding is er sprake van een totaal ontspannen gevoel bij deelnemer 16: Wouter Delen, ik dus. 

Met een grote glimlach ontmoet ik de verschillende trail-run vrienden bij de startlocatie, sv De Lat in Berg en Dal. Deze SV organiseert jaarlijks een wandeltocht van 20-40-60km waarbij Willem Mutze + zijn Annemarie over de 60km een ultra-trail hebben  gelegd. Dit schitterende parcours is vol met inderdaad bergen en dalen, open heidevelden en dichte loofbossen, dorpse straten en de Duivelsberg + St. Jansberg. Tel daarbij 5 rijkelijk uitgevoerde verzorgingsposten op en de glimlach is verklaard.

De in totaal 67 deelnemers worden met een orgineel gebaar om 09.00 uur aan de gang gezet. En dan merk je direct het mooie van een ultraloop. Een rustige start, veel geklets en ruimte genoeg op het parcours. Zeer ontspannen laat ik mij onderdompelen in een prettige gevoel: ik mag 60km genieten en dat ga ik ook doen ook. 

Deze loop gebruik ik als training voor de Olne-Spa-Olne 65km (25 november). Tijdens die loop zijn er geen verzorgingsposten, enkel waterposten. Dit betekent self-supporting de rit volbrengen. Ik heb dus alles vandaag in de Salomon S lab lopersrugzak en tap enkel water bij de posten. In mijn rugzak zit: 1 1/2 liter water, 1 liter Herbalife Prolong + Hydrate, energierepen, telefoon, Salomon regen- + windjack, warmtedeken, telefoon en Pentax W90 fototoestel. Voor Scarabee test ik vandaag het Salomon regenjack.

Je hebt tijdens zo’n ultra soms kilometers lang niemand om je heen. Helemaal solo door een onbekend gebied. Dat is gaaf. Die omgeving brengt je in een roes dat je alles aankunt. Het lopen gaat vanzelf, het is een reis met een bijzonder doel: je brengen naar het startpunt, daar waar je net nog was...

De wandelaars die zich al eerder op het parcours hebben begeven lopen dezelfde 60km. Met vriendelijkheden als “hoi, hoe gaat het?” en “Lekker genieten vandaag!” beleef je samen hetzelfde gevoel. Lekker actief/sportief genieten van de mooie herfstnatuur. Vreemd dat ik niemand van mijn lopersvereniging LOGO op de wandeldeelnemerslijst zie. Daar heb je toch een aantal bikkels bij die deze route kunnen volbrengen. Een aanrader voor de wandelkalender 2013. De meeste LOGO lopers stoppen bij de hele marthon afstand. Gelukkig maar want anders zou deze ultra te druk worden. En dat is nu net iets wat ik wil vermijden.

De ultratrail liep prima. Een prachtige tocht die een 30 minuten korter duurde dan vorig jaar. Volgend jaar toch langer over doen, mag ik ook weer langer genieten. De test om geen posten te gebruiken is goed gelukt. En ik ben gestopt op de mooiste plekken van het parcours. Moe maar voldaan bij Annemarie afgemeldt. De finish is er een zonder phoehaa. Gewoon het sv De Lat clubhuis binnenlopen en melden. Een bescheiden applause van reeds gedouchte trailrunners viel ook mij ten deel. Prettig thuiskomen noem ik dat dan. Nadat de douche ook zijn werk bij mij had gedaan sprak ik nog een paar nieuwe trailvrienden. En we waren het er allemaal over eens: de echte trails worden door Willem en Annemarie georganiseerd. Kanjers bedankt.

En het Salomon regenjack? Dankzij een paar pittige buien is het jack glansrijk door de test gekomen. Nat van buiten, droog van binnen. Ik heb het jack ook nog zonder regen aangehad. Het jack ventileerde verrassend goed. En omdat ik het regenjack in mijn rugzak kan meenemen wordt het voor mij een uitbreiding van mijn collectie.

Groet uit Geldrop,

Wouter.

 

...TRAIL DES FANTOMES 2012...

Trail des Fantomes 2012

Op tijd inschrijven want het aantal deelnemers stijgt elk jaar. Startnummer 120. Terwijl de limiet voor de 50km trail de Fantomes op 200 deelnemers blijft, gelukkig. Trailrunning wordt steeds populairder, overall. Opvallend was de verhouding van het aantal deelnemers aan deze editie. 322 Nederlanders t.o.v. 244 Belgen. Nog nooit vertoond. Trend of toeval? In het komende jaar zullen we dit verschijnsel wellicht vaker gaan zien. Ik klaag hier niet over, ik constateer dat en trek mijn persoonlijke conclusies voor inschrijvingen aan trails in 2013. Ik laat dit dus ook van andere-nieuwe criteria afhangen dan voorheen. 

In Nederland groeit de belangstelling voor trailrunning sterk. Deelname aan trails is plannen ipv kiezen in de laatste week voor aanvang van de trail. Het aantal trails (of varianten daarvan) in Nederland groeit en ook de organistorische professionaliteit daarvan. Maar ook de prijzen zijn fors, vaak zelfs boven de euro 20,=. 

Herken je dit?

Mijn persoonlijke voorkeur gaat naar de pure trailrunervaring. De beperkte hoeveelheid deelnemers zijn meer op zichzelf aangewezen qua voeding (dus geen rijke buffetten bij de posten), minimaal de marathonafstand, kleinschalige events, meer persoonlijke aanpak, trails door mooie natuurgebieden die speciaal hiervoor 1x opengesteld worden, technische parcours & ... ach zoals Willem Mutze de Limburg Zwaarste organiseert. Dat bedoel ik. Daar wordt ik vrolijk van. 

Trail de Fantomes had dit jaar een extra element ingebouwd. De temperatuur. Wat hebben we dat geweten. Boven de 30 graden. Wat is het dan heerlijk om door het koele water van de Ourthe te mogen  lopen. Of zwemmen. En dan die stroompjes waar je de Buff/pet drijfnat kon maken om die vervolgens druipend van het water weer op je hoofd te zetten. En het frisse water te drinken. Dorst als een tempelier. Ondanks je 1 1/2 liter in je rugzak. Heerlijk. Het was daarom supergaaf om tegen dit natuurgeweld te mogen bikkelen. Tijdens de trail had je 1000 hele plausibele redenen om eruit te stappen. Maar er was altijd wel een reden meer om door te zetten. Een hele bijzondere reden die een veel zwaardere strijd met een onverzettelijkheid helaas niet heeft kunnen winnen. Bikkelen dus.

De start om 07.00 uur vanaf de nieuwe locatie Le Floreal in La Roche verliep vlot en snel. Dat tempo ging er snel uit toen de eerste heuvel zich aandiende. Stokken erbij en draven maar. Deze trail gebruikte ik voor het eerst stokken. Het is mij heel goed bevallen. Vooral bij trails met een hoog gehalte aan stijgingsmeters een aanrader. Via trialrunshop aangeschaft. De volgende dag in huis. Ook daar wordt ik vrolijk van.

Het parcours is technisch van karakter. Vooral langs de Ourthe. Wortelpaden, schuine paden & up and down. Even niet gefocust en je ligt. Het is perfect uitgepijld en de posten zijn ok. Vrolijke behulpzame vrijwilligers die je zelfs een douche geven. Met die eerder vermelde temperaturen voelde dat als een welness behandeling. Na zo’n postbezoek kon je er gewoon weer tegenaan. Complimenten voor al die vrijwilligers. Ze stonden er al van ‘s morgens vroeg.

Het genieten van de natuur, de rust en stilte zijn naast de volharding van het trailen de mooiste ingredienten om dit te blijven doen. Blijven lopen ging er dan ook door mijn hoofd heen. Het werd wandelen. Zoals bij zovelen. Doorwandelen. Ik heb er genoeg ingehaald. en die heb ik niet meer gezien bij de finish. De temperatuur werkte als scheidsrechter deze editie. En daar stonden zij, Jurgen en Anneleen, bovenop een heuvel in de schaduw mij op te wachten. Even overleg. “ Gaat het Wout?” Anneleen voelde zich sterk en besloot door te pakken. Haar eerste trail van 50km. Jurgen en ik besloten om de trail op onze tacktiek te vervolgen. Bikkelen. Anneleen zou uiteindelijk een podiumplaats waardige tijd aftikken. Ware het niet dat zij het startnummer van heer Wilbert had overgenomen. Tijdens de daadwerkelijke prijsuitreiking kwamen we erachter. Dus het kon op dat moment niet meer gecorrigeerd worden. Gelukkig zal Wim de naam nog wel aanpassen zodat Anneleen haar punt krijgt voor de UTMB. Wellicht in 2013 de CCC. Het is ongelofelijk knap om bij je eerste 50km trail meteen zo sterk te lopen. Klasse Anneleen, petje af. 

Vlak voor post 34km “vonden” we Herwin gezeten in het zonnetje, keikapot. Of we wat water hadden...Dus eerst maar Herwin in de schaduw gezet, zouttablet en water gegeven, moed ingesproken en mee op sleeptouw genomen. Blijkt Herwin een goed getrainde wandelaar te zijn (160km in 29 uur) dus dat was deze trail een handige vaardigheid. Als de onafscheidelijke drie musketiers hebben we de rest van de trail gelopen/gewandeld/gehobbeld en gefinisht. Twijfels over stoppen waren er genoeg. Maar je trekt elkaar er gewoon erdoor. Samen sta je sterker. Da’s de spirit van de trailrunner. 

Heerlijk om 500 meter voor de finish nog een keer door de Ourthe te knallen. Niet geheel okselfris maar wel super trots gaan we over de meet. Startnummer 120 finisht als 128e...Om aldaar opgevangen te worden door Nellie, tsja dan ben je weer thuis. En daarna de frisse duik in de Ourthe. Daar kijk je dan ook weer kilometers naar uit. 

Het mooie van trailen is dat de waardering niet in tijd maar in het delen van de passie ligt. Het op het gazon gevleide trailpubliek klapt alsof je de winnaar bent. De glimlach van de trail staat vandaag de dag nog steeds van oor tot oor op het gebruinde hoofd.

Groet uit Geldrop,

Wouter

PS:Chris-Joop-Nellie dank voor de diverse foto's.